Lekcja 197.
Listen to “Lekcja 197 – Mogę sobie zasłużyć tylko na własną wdzięczność.” on Spreaker.
Mogę zyskać tylko swoją własną wdzięczność.
Tu jest drugi krok, jaki podejmujemy, by uwolnić twój umysł od wiary w zewnętrzne siły wymierzone przeciw twym własnym. Dokonujesz prób bycia życzliwym i przebaczającym. Jednak tą swoją życzliwość i wdzięczność obracasz znowu w atak, jeśli tylko nie spotykasz się z wdzięcznością i nie jesteś hojnie obdarowywany podziękowaniami. Twoje dary muszą być przyjmowane z czcią, żeby nie zostały z powrotem odebrane. I dlatego też myślisz, że Boże dary są w najlepszym razie pożyczkami, a w najgorszym razie oszukańczym podstępem, który chciałby pozbawić cię środków obronnych, aby zagwarantować, że kiedy On uderzy w ciebie, to na pewno cię zabije.
Jak łatwo mogą pomylić Boga z winą ci, którzy nie wiedzą, co ich myśli mogą sprawić. Zaprzecz swojej sile, a wówczas słabość musi stać się dla ciebie zbawieniem. Postrzegaj siebie jako ograniczonego, a kraty stają się twoim domem. I nie będziesz mógł opuścić tego więzienia i przypisać sobie siły, dopóki nie przestaniesz widzieć winy i zbawienia jako jedności i nie zaczniesz kojarzyć wolności ze zbawieniem, postrzegając je jako połączone, poszukując w nich siły i domagając się od nich siły, która zostaje odnaleziona i w pełni rozpoznana.
Świat musi ci dziękować, kiedy proponujesz mu uwolnienie od twych iluzji. Ale twe podziękowania należą się również tobie, ponieważ jego uwolnienie może być tylko odzwierciedleniem twojego. Twa wdzięczność jest wszystkim, czego twe dary wymagają, żeby mogły być trwałą ofertą wdzięcznego serca, uwolnionego na zawsze od piekła. Czy właśnie to chciałbyś zaprzepaścić, poprzez odebranie z powrotem swoich darów tylko dlatego, że nie zostały uczczone? To właśnie ty jesteś tym, kto je czci i składa im odpowiednie podziękowania, ponieważ to ty jesteś tym, kto otrzymał te dary.
Jeśli ktoś inny myśli, że twoje dary są bezwartościowe, wówczas nie ma to znaczenia. Istnieje taka część jego umysłu, która łączy się z twoim umysłem w wyrażaniu tobie wdzięczności. Nie ma też znaczenia, że twoje dary wydają się być utracone i bezskuteczne. One są otrzymywane tam, gdzie są dawane. Poprzez twą wdzięczność są przyjmowane powszechnie i z wdzięcznością uznawane przez Serce Samego Boga. Czy chciałbyś je z powrotem zabrać, kiedy On je z wdzięcznością zaakceptował?
Bóg błogosławi każdy dar, który Mu dajesz, a każdy dar jest dawany Jemu, bo może być dany tylko tobie. I to, co należy do Boga, musi być jego własnością. Jednak ty nigdy nie uświadomisz sobie, że jego dary są pewne, wieczne, niezmienne, nieograniczone, dane na zawsze, rozprzestrzeniające miłość i powiększające twą niekończącą się radość, jeśli będziesz przebaczać tylko po to, by znowu zaatakować.
Gdy odbierzesz komuś dary, które dałeś, będziesz myśleć, że to co zostało ci dane, zostało odebrane. Ale gdy nauczysz się przebaczać grzechy, które postrzegasz na zewnątrz siebie, to wówczas nigdy nie pomyślisz, że dary Boga są ci pożyczone tylko na krótki czas, do chwili gdy On znowu ci je wyrwie poprzez twą śmierć. Albowiem śmierć nie będzie miała wtedy dla ciebie znaczenia.
Wraz z zakończeniem tej wiary kończy się na zawsze strach. Dziękuj za to swej Jaźni, ponieważ Ona jest wdzięczna tylko Bogu i składa Jemu podziękowania dla ciebie. Chrystus jeszcze przyjdzie do każdego, kto żyje, bowiem każdy musi w Nim żyć i poruszać się. Jego Byt w Jego Ojcu jest bezpieczny, ponieważ Ich Wola jest Jedna. Ich wdzięczność dla wszystkiego, co Oni stworzyli, nie ma końca, ponieważ wdzięczność jest częścią miłości.
Dzięki tobie, święty Synu Boga. Ponieważ będąc takim, jakim zostałeś stworzony, zawierasz w swej Jaźni wszystko. A jesteś wciąż takim, jakim stworzył cię Bóg. Nie możesz przysłonić światła swej doskonałości. W twym sercu jest złożone Serce Boga. Jesteś Jemu drogi, ponieważ jesteś Nim. A z powodu tego, czym jesteś, wszelka wdzięczność należy się tobie.
Składaj podziękowania w miarę jak je otrzymujesz. Bądź wolny od wszelkiej niewdzięczności wobec każdego, kto dopełnia twą Jaźń. A nie ma nikogo, kto by był poza twą Jaźnią. Bądź wdzięczny za wszystkie niezliczone kanały, które powiększają twą Jaźń. Wszystko co czynisz jest Jej dawane. Wszystko co myślisz, to mogą być tylko Jej Myśli, współdzielone przez Nią wraz z świętymi Myślami Boga. Zyskaj teraz wdzięczność, której sobie odmówiłeś, gdy zapomniałeś funkcji, jaką przydzielił ci Bóg. Ale nie myśl nigdy, że On kiedykolwiek zaprzestał składania ci podziękowań.
